CyberTip DigiD

Annet (62): ‘Mijn zoon gaf zijn DigiD af EN BRACHT DAARMEE ONS HELE GEZIN IN GEVAAR’

Tien jaar geleden dacht de zoon van Annet – destijds achttien jaar – even makkelijk geld te verdienen. Hij gaf zijn DigiD aan een jongen die hij via school kende. Uit zijn naam werden er vervolgens diverse valse belastingaangiften gedaan. Zo zou hij onder andere een eigen bedrijf, een koophuis en een gehandicapt kind hebben. Ruim anderhalf jaar lang ontving hij toeslagen waar hij geen recht op had. Pas een half jaar nadat de Belastingdienst de fraude ontdekte, durfde hij het aan zijn moeder te vertellen.

“Ik was in shock. Binnen twee jaar had hij een schuld opgebouwd waar je u tegen zegt. Hij moest bijna 20.000 euro terugbetalen. Ik wist meteen dat hij vreselijk fout zat. Mijn zoon had met ‘makkelijk geld verdienen’ een misdaad gepleegd tegen de overheid. Hoe had hij zo stom kunnen zijn?! Ik ben nota bene docent Maatschappijleer en geef les over het strafrecht, waar deze zaak onder valt.”

MAKKELIJK SLACHTOFFER
“Het is inmiddels tien jaar geleden dat mijn zoon deze stomme keus maakte en daar heeft hij heel veel kapot mee gemaakt. Hij was net begonnen met de hbo-opleiding International Business. Op introductiekamp werd hij aangesproken door een jongen. Als hij de inloggegevens van zijn DigiD zou geven, zou hij maandelijks geld ‘verdienen’. Daar hoefde hij verder niets voor te doen. Hij is sociaal niet zo vaardig en dat maakte hem waarschijnlijk tot een makkelijk slachtoffer.”

“Natuurlijk had ik hem wel geleerd om zijn pinpas en pincode nooit af te geven, maar over de gevaren van het afgeven van je DigiD had ik hem nooit gewaarschuwd. Ik kan mezelf nu wel voor mijn kop slaan.”

GELD STROOMDE BINNEN
“Het ging een tijd goed: het geld stroomde binnen en zijn vrienden sloten ook aan. Ze ontvingen maandelijks bedragen tot 2.000 euro, waarvan ze dan 100 tot 150 euro zelf mochten houden. De rest van het bedrag moesten ze overmaken naar iemand anders.”

“Toen de Belastingdienst erachter kwam dat hij fraude had gepleegd, werd hij hier via de post over ingelicht. Aangezien ik in de ochtend de deur uitging en pas tegen de avond weer terugkwam, heeft hij al die tijd de post kunnen onderscheppen.”

DÉJÀ VU
“Na een tijdje besloot hij zijn vriendin in vertrouwen te nemen. Zij heeft toen tegen hem gezegd dat zijn moeder de enige persoon was die wat voor hem kon betekenen.”

“Het moment dat hij mij dit vertelde, voelde als een déjà vu; ik ben gescheiden van mijn man om een zelfde soort reden. Ik kon het maar moeilijk verkroppen dat mij dit nu weer overkwam en besloot alles op alles te zetten: hij moest zo snel mogelijk van die schuld af.”

UITSTEL VAN BETALING
“Ik heb de schuld helemaal alleen afgelost, terwijl mijn zoon naar school bleef gaan om zijn diploma te halen. Of ik dat nu weer zou doen? Nee, absoluut niet. Ik zou mijn zoon nu van school halen en aan het werk zetten, zodat hij de gevolgen van zijn gedrag zelf zou ondervinden.”

“We moesten de schuld binnen een jaar terugbetalen, wat erop neerkwam dat ik ruim 1.000 euro per maand moest overmaken. Dit geld had ik niet en daarom vroeg ik continu uitstel van betaling aan. Tegelijkertijd moest ik ervoor zorgen dat mijn drie kinderen te eten kregen, van het magere bedrag van vijftig euro per week dat ik overhield.”

INVAL VAN FIOD
“Toen ik de schuld had afbetaald, voelde dit als een opluchting. Maar na twee jaar begon de rest van de ellende. Ik had aangifte gedaan nadat mijn zoon mij over de zaak had verteld. Ook had ik de ouders ingelicht van zijn vrienden die eraan hadden meegedaan. Hiermee probeerde ik de schade te beperken.”

“Omdat ik al heel lang niets meer had gehoord over de aangifte, dacht ik dat ze de zaak hadden laten rusten. Wat ik niet wist, was dat er een groot onderzoek was gestart naar deze fraudezaak, waar meerdere mensen bij betrokken waren. Ik bleek drie maanden geschaduwd te zijn, wat resulteerde in een inval van de FIOD, de opsporingsdienst van de Belastingdienst.”

COMPUTERS IN BESLAG
“Zo’n inval gaat net als in de film: ze bonken op de deuren en schreeuwen dat ze naar binnen komen. Ik slaap altijd alleen in mijn onderbroek en werd zo uit mijn bed gelicht. Met slechts een dekentje om moest ik toekijken vanaf de bank. Ze haalden het hele huis overhoop en vroegen of er wapens, drugs of grote bedragen geld in huis lagen.”
“Na zo’n twee uur waren ze klaar met de huiszoeking. Mijn zoon was meegenomen naar het bureau, waar hij een paar dagen heeft vastgezeten. Het huis was één grote puinhoop! Ze hadden, op de kattenbak na, letterlijk alles op de grond gegooid. De computers waren in beslag genomen.”

AFGETAPT
“Na de inval werden we voortdurend in de gaten gehouden. Zo werden de telefoons afgetapt. Als wij iemand probeerden te bellen, hoorden we eerst een klik voordat de telefoon overging. Mijn dochter haalde daar grapjes mee uit. Dan nam ze de telefoon bijvoorbeeld op met: ‘Met de zedenpolitie, waarmee kan ik u van dienst zijn?’ Stiekem moest ik dan een beetje lachen, maar dat kon natuurlijk niet.”

“Zeven jaar na dato kwam dan eindelijk de rechtszaak. Er werden vijf mensen veroordeeld tot een gevangenisstraf en mijn zoon kreeg een taakstraf. De hoofdverdachte had van het geld een kroeg geopend in Spanje en voor zijn ouders een huis gekocht in het buitenland.”

DEPRESSIEF
“De betrokkenen wisten dat ik de zaak had aangegeven en dat zorgde voor heel vervelende situaties. We werden lastiggevallen en ernstig bedreigd. Mijn dochter durfde de deur niet meer uit. Als ik thuis was, hield ik de lichten uit, in de hoop dat ze niet wisten dat ik thuis was.”

“Mijn zoon is nu 28 jaar, woont nog steeds thuis en ligt de hele dag depressief op bed. Twee van zijn vrienden, die ook in deze zaak verwikkeld waren, hebben zelfmoord gepleegd. Binnen ons gezin heeft deze situatie voor een hoop ellende gezorgd. Zijn broer en zus zullen niet snel meer bij hem op verjaardagsvisite gaan. Wat ons misschien het meest irriteert, is dat hij nooit zijn excuses heeft aangeboden.”

GETRAUMATISEERD
“Zelf ben ik behoorlijk getraumatiseerd door de gebeurtenissen van de afgelopen tien jaar. Als ik mensen in uniformen zie lopen, schrik ik soms nog steeds. Zo heb ik lang niet met de metro durven reizen, omdat mijn kaartje daar gecontroleerd kon worden.”

“Ik heb veel steun gehad aan mijn vriendinnen en een goede advocaat. Met mijn verhaal hoop ik andere ouders te waarschuwen. Ik wens mijn situatie niemand toe, dus wijs je kinderen alsjeblieft op de gevaren van het afgeven van je DigiD!”

Verhaal van achter het nieuws door Marjolein Geels. Het originele artikel is te lezen via de volgende link www.vrouw.nl

Suc6 Raymond Lenz TotalPrevent